HEY DUYGUYERİM AİLESİ Herkes Yorgun bu hayatta,kimi ihanete kimi annesizliğe,kimi aşka,kimi yokluklara.Nicin herşeyden pes etmeye meraklisınız,neden karanlıklara boğuluyorsunuz.İhanet mi?geçer gider. Yetim olmak mi?herkes ölecek sen veya bir başkası.Aşk mı?insanları en çokta yoran içinde hüznün,üzüntünün,sitemin herşeyin olduğu bir duygu.Yokluklar mı?bu da gelir geçer lakin biz bunlara boyun mu eğmeyeceğiz,hayat bir sınav gibi herkesin yazılmış bir hikayesi varsa neden biz bunları yasıyoruz?çünkü bu sınav yazılmış ama silgi sizde diyelim ne yaparsınız kendinize artık,başkaları icin boyun eğmeyi bırakın herşeyin bir zamanı var ama lakin zamanın icinde hayatın acımasız insanlari da bulunuyor.Bir insanın kendine değeri yoksa kimseye de yoktur.Çürük insan topluluklari,kendini para için satan kendini kaybetmis insanların icin de olmak insani yıpratır işte hele bir de sevdikleriniz öyle olursa bir insanin en düştüğü bittiği yıkıldığı andır,işte ayakta duramadığı bittiği andır değeri değer bilene adam gibi adama adamına göre muamele yapmak lazımmış bu hayatta onu anladim.Herkesin mutlu olmak icin çizilmis bir yolu varmış ama şu bir gerçek ki mutluluk mal ve mülke sahip olmak ile değil akıl ve erdeme sahip olmakla mümkündür.Hepimiz biliyoruz yaşadığımız hayatın bazen çok acımasız olduğunu.Ne yaparsak yapalım kurtulamıyoruz.Bu acıyı çekmek zorundayız.Ne kadar yorulsak da ne kadar kırıksak da.Herkes canımızı yakar ama hiç beklemediğimiz bir anda yıkar.Bazen insan çok pişman oluyor yaptıklarından,yaşadıklarından veya yaşadıklarına sebep olduklarından.Bazı insanlar vardir ki ne kadar mutlu gözükse de içi paramparça olan onun icin sizde öyle olmayın bu hayatta.Mutsuzluğa götüreni değil hergun sizin mutluluğunuz icin dua edeni sevin…
Yazan : YİLDİZ 😛