Bosvermisligin hikayesi bu ..
MeseLa bir kelebegin mavi gokyuzune uçmakdan vazgecmisligi .. Kozasina gomuLuŞu ve hic cikmayıŞı..
Korkuyormusun sende ucuşuna ozgurluk dedigim..
Savrulmakdan,ruzgarin pervasizca esintisinden..
Yapraklarin sana carpislarindan..
Bosvermisligi olumden degil de..ya hayalini kurdugun gokyuzune kavusamazSa..
Gunesin dogmaktan bosvermisligi meseLa..
Hani dogar dogmasinada ya isitamazsa yureklerdeki soguklugu..
Ya isitamazsa o titreyen cocuksu elleri..
Yagmurun yagmakdan vazgecisi gibi..
Seninde dusesin yok topraga degil mi ? .. sende tedirginsin kuraklasmis gonulleri islatamamakdan..
Ya camurlasmis kotulukleri silemezsem korkusumudur bu ?..
Hani yagmur yagarda buluttan yeryuzune..ya o toprak kokmazsa eskisi gibi ..
Bir boSvermişliğin..vazgecilmisligin hikayesidir bu ..
Şair vaz gecermi şiir yazmakdan .. vazgeciyor iste..
KaLemi eline aliyorda o bile vazgeciyor harflere dokunmakdan..
Sen Ey duygulara tercuman olan şair sende yazmazsan nerden ogrenirizki sevdalari hasretlikleri..vuslatlari..
Ressamin renkleri grilesiyor..boyalar bir bir karisiyor birbirine..resmedemiyor ruhunu kagitLara…olur mu ki boyle..hayat surermi ..insan nefeS alirda yasiyorum dermi ?..
Tutmali ucundan,kıyısından,koşesinden hayatin..
Bir yerden başLanmali belki de..guneş dogmali..kelebek ucmali..yağmur yağmali gök gök..yureklere..baslanmali biyerden..
Geride biraktigimiz gunesin sicakligini gokyuzunun maviligini bize yasak kilan dort duvar arasina hapsoldugumuz 2020ye ithafen…                                                                          yazan:GuLbeseker  ｡◕‿◕｡